Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008

Federico García Lorca: CANCIÓN OTOÑAL Σήμερα νιώθω στην καρδιά ένα αβέβαιο τρέμουλο αστεριών, και όλα τα τριαντάφυλλα είναι τόσο άσπρα όσο η θλίψη μου


Foto: Γητ


ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Σήμερα νιώθω στην καρδιά
ένα αβέβαιο τρέμουλο αστεριών,
αλλά το μονοπάτι μου χάνεται
στην ψυχή της ομίχλης.
Το φως μου κόβει τα φτερά
και ο πόνος της θλίψης μου
μουσκεύει τις αναμνήσεις
στην πηγή της ιδέας.

Όλα τα τριαντάφυλλα είναι άσπρα,
τόσο άσπρα όσο η λύπη μου,
και δεν είναι τα άσπρα τριαντάφυλλα,
που έχει χιονίσει πάνω τους.
Πριν είχαν το ουράνιο τόξο.
Αλλά ότι και στην ψυχή χιονίζει.
Το χιόνι της ψυχής έχει
τις νιφάδες των φιλιών και των σκηνών
που βυθίστηκαν στη σκιά ή στο φως
ανάλογα ποιός τις σκέφτεται.

Το χιόνι πέφτει απ' τα τριαντάφυλλα,
αλλά αυτό της ψυχής μένει,
και τ' αρπαχτικά νύχια των χρόνων
κάνουν ένα σάβανο μ' αυτά.

Θα λιώσει το χιόνι
όταν θα μας πάρει ο θάνατος;
Ή αργότερα θα υπάρξει ένα άλλο χιόνι
και άλλα τριαντάφυλλα τελειότερα;
Θα είναι μαζί μας η ειρήνη
όπως μας δίδαξε ο Χριστός;
Ή δεν θα είναι ποτέ δυνατή
η λύση αυτού του προβλήματος;

Κι αν η αγάπη μας εξαπατά;
Ποιόν η ζωή ενθαρρύνει εάν το λυκόφως μας βυθίζει
στην αληθινή επιστήμη
του Αγαθού που ίσως δεν υπάρχει,
και του Κακού που παραμονεύει δίπλα;

Εάν η ελπίδα εξαφανιστεί
και αρχίσει η Βαβέλ,
ποιά δάδα θα φωτίζει
τους δρόμους της Γης;

Εάν το γαλάζιο είναι ένα όνειρο,
Τί θα είναι η αθωότητα;
Τί θα είναι η καρδιά
αν ο Έρωτας δεν έχει βέλη;

Κι αν ο θάνατος είναι ο θάνατος,
τί θα είναι οι ποιητές
και τα βαρετά πράγματα
που κανείς πια δε θυμάται;
Ω Ήλιε των ελπίδων!
Γάργαρο νερό! Καινούριο φεγγάρι!
Καρδιές των παιδιών!
Ψυχές σκληρές πέτρινες!
Σήμερα νιώθω στην καρδιά
ένα αβέβαιο τρέμουλο αστεριών
και όλα τα τριαντάφυλλα
είναι τόσο άσπρα όσο η θλίψη μου.

Federico García Lorca
CANCIÓN OTOÑAL
Noviembre de 1918 (Granada)
Μετ Γητ


A Federico García Lorca

2 σχόλια:

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

Δεν είχα δει ότι το έχεις ποστάρει. Επειδή το πόσταρα και εγώ, παίρνω τη μετάφρασή σου και την κρεμάω δίπλα σε αυτήν της Έλενας. Καλημέρα.

μαριάννα είπε...

γιώργος κεντρωτής

Το είχα μεταφράσει πέρυσι στη γητεύτρια. Το βρίσκω πραγματικά υπέροχο ποίημα. Στη λεπτομέρειά του. Όπως όλα του Λόρκα άλλωστε, που σε μαγεύουν όσο πιο πολύ τα μελετάς. Είδα τη θαυμάσια μετάφραση της Έλενας. Και πραγματικά απολαμβάνω αφάνταστα όλο αυτό το κλίμα που δημιουργείς με τις αναρτήσεις σου, που μας ξεσηκώνουν και μας ωθούν να θελήσουμε να μεταφράσουμε, να ψάξουμε, να μελετήσουμε. Δημιουργείς κλίμα...δημιουργίας! :)
Φυσικά σου χρωστάμε πολλά και για τα τόσα άγνωστα που μάθαμε από σένα.
Το ευχαριστώ βγαίνει από τα βάθη της καρδιάς.