“μινόρε χρυσάνθεμα”
"Εδώ τα καλά νερά
κι εκεί
οι βωμοί οφθαλμοί που ανθρωποστάλαζαν"
χιτώνας φθινοπώρου εν πλω
από τις επιθέσεις του καιρού δε γλίτωσα
και τα γαλάζια μου υψώματα
κι η άμμος αντιστάσεις μου
ακτές μου πίσω
κι όταν περνάει το καράβι σου
ανοιχτά από το γέλιο των τρελών
φωνάζοντας τσάκισμα ναυαγός αλιεύομαι
τμήμα διάτασης στο τιρκουάζ σκουλαρίκι σου μάγισσα
δίχως το θέλω λυγούν τα γόνατα των φράσεων
και με ρίχνουν κάτω
φορτίο στην πιο ακμή του
κι ένα χερούλι να πιαστώ άρση δεν έχω
εσένα
που μαδώντας διάθεση εποχής
υλοποιείσαι αγέρας από παντού καταφτάνεις
πνέοντας μινόρε χρυσάνθεμα
Σωκράτης Ξένος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου