Θαλασσινό φθινόπωρο
Θαλασσινό φθινόπωρο
στον πάτο έχει σκεπάσει
τις αστραπές των κογχυλιών
και των φυκιών τα δάση
Και μια θολούρα αδιάκοπη
ποιος ξέρει που 'χει πάρει
τις αστραπές των κοχυλιών
και των φυκιών το σμάρι
Σαν κάστρα που ρημάξανε
τα βράχια στο Λιμάνι
μόνο, της μπόρας έμειναν
οι γλάροι καπετάνιοι
Κι' η χειμωνιάτικη νυχτιά
μονάχα αυτή το ρίχτει
στην κυματούσα θάλασσα
το σκοτεινό της δίχτυ.
Πορφύρας Λάμπρος
Θαλασσινό φθινόπωρο
στον πάτο έχει σκεπάσει
τις αστραπές των κογχυλιών
και των φυκιών τα δάση
Και μια θολούρα αδιάκοπη
ποιος ξέρει που 'χει πάρει
τις αστραπές των κοχυλιών
και των φυκιών το σμάρι
Σαν κάστρα που ρημάξανε
τα βράχια στο Λιμάνι
μόνο, της μπόρας έμειναν
οι γλάροι καπετάνιοι
Κι' η χειμωνιάτικη νυχτιά
μονάχα αυτή το ρίχτει
στην κυματούσα θάλασσα
το σκοτεινό της δίχτυ.
Πορφύρας Λάμπρος
3 σχόλια:
Παραμονή Χριστουγέννων κι έκανα δώρο στον εαυτό μου το ταξίδι ανάποδα, μέχρι την αρχή.
Άλλωστε, και για το "νεογέννητο Χριστό", έπρεπε να φτάσει στη Σταύρωση και στην Ανάσταση... για να γυρίσουν να ψηλαφήσουν την Αρχή Του...
Έχω περάσει κι άλλες φορές, μα δεν ξέρω, δεν άφηνα σημείο επαφής.
Απόψε, είπα : Χρόνια Πολλά.
Υιώτα
από τη Νέα Υόρκη.
Ότι έχει σχέση με την Ποίηση του Μεσοπολέμου, το λατρεύω! Σε συγχαίρω για την επιλογή σου!
Αστοριανή και Diatton,
καλή χρονιά! Πολύ χαίρομαι που αγαπάμε αυτή την ευαίσθητη ποίηση, την παρεξηγημένη, που θεωρείται παρωχημένη... Κι όμως, έχει αληθινά διαμάντια.
Δημοσίευση σχολίου