Έχω φθινόπωρα μαζεμένα στις κούτες με τα παιχνίδια μου αποκεφαλισμένες μινιατούρες ζωής που επιστρέφουν να πάρουν το δικό μου κεφάλι τις νύχτες...

Φωτό: Σωτήρης Κανελλόπουλος

ανάκτηση

Ανασαίνει στο μαξιλάρι μου

βροχές μου ψιθυρίζει όταν κοιμάμαι

Γεωργών προσευχές ανεβαίνουν ως το τσαμπί που κρέμεται

στ' αφτί του Διόνυσου

Μπαίνει απ τις γρίλιες

τεμαχισμένο σε αχτίδες φωτός που στεφανώνουν τα γυμνά

πόδια του πρωινού

Στις αλάνες μυρίζει αίμα Σεπτεμβριάτικο

υγρά ποδοβολητά πάνε κι έρχονται

Τα ξερόφυλλα σκεπάζουν τα ονειρά μας να μη φοβηθούν στη

βροχή

Πόσο μακριά είναι το φθινόπωρο και πόσο κοντά

μια χούφτα βρόχινο νερό

που δεν σύναξε το χέρι κανενός γιατί κανένας δεν

προσπάθησε

Έχω φθινόπωρα μαζεμένα στις κούτες με τα παιχνίδια μου

αποκεφαλισμένες μινιατούρες ζωής που

επιστρέφουν να πάρουν το δικό μου κεφάλι τις νύχτες

να μην έχω να δω

να μην έχω να πω

να μην έχω να γευτώ

να μην έχω να ακούσω

να μάθω να χρησιμοποιώ χέρια και πόδια

 

Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος(αλαφροΐσκιωτος)

Η ζώνη του Ωρίωνα

Γιώργος Αχαρνεύς: Έχει καρύδια ακόμη επάνω η καρυδιά Σ ο υ κι έχει ψηλώσει η μικρή μαγιομηλιά. Σ ο ύ 'χω μαζέψει κράνα, φρέσκα καρυδάκια κι άγρια φουντούκια από το δάσος, κοίτα, θές;

Φ Θ Ι Ν Ο Π Ω Ρ Ο

Πάει καιρός πού 'χα να 'ρθώ

μέχρι τον κήπο μας,

μα όλα είν' εδώ,

όπως τ' αφήσαμε πριν χρόνια.

Το μονοπάτι στου Χασιώτη

ολοκάθαρο,

κόκκινος θόλος αποπάνω του

οι κρανιές.

Όλος ο φράχτης,

υφαντό με κληματσίδες,

στον πάνω τοίχο

κοκκινίζουν τα βατόμουρα,

οι βυσσινιές πληθύναν,

γέμισαν τον τόπο,

το καλυβάκι

στολισμένο με κισσούς...

Δίπλα στη ρίζα

της παλιάς αφροξυλιάς

χαλί πανέμορφο

από τα κυκλαμινάκια.

Έχει καρύδια ακόμη επάνω

η καρυδιά Σ ο υ

κι έχει ψηλώσει

η μικρή μαγιομηλιά.

Σ ο ύ 'χω μαζέψει

κράνα, φρέσκα καρυδάκια

κι άγρια φουντούκια από το δάσος,

κοίτα, θές;

Π΄ά ν τ α είσ' εδώ κι ας λείπεις

-πάνε τόσα χρόνια-,

πλανιέται η εικόνα Σ ο υ παντού,

σ' ότι κι αν άγγιξες...

Γιώργος Αχαρνεύς

ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ 1006

(*) Από τον κύκλο "ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ"

Γιώργος Αχαρνεύς

Στο δρόμο ξερόφυλλα τρέχουν, γλιστρούν οι σκιές στο σταθμό, ξάφνου φως, μαγικός σκοπός, ξεκλειδώνει τη καρδιά του καθενός.

Χορός με την βροχή

Ανάβουν στην πόλη τα φώτα,

στο χολ περπατώ μοναχή,

φτάνω εκεί που σαν φυλακή

με κυκλώνει η ερημιά

ως την ψυχή.

Στο δρόμο ξερόφυλλα τρέχουν,

γλιστρούν οι σκιές στο σταθμό,

ξάφνου φως, μαγικός σκοπός,

ξεκλειδώνει τη καρδιά του καθενός.

Μοιάζει γιορτή

σε κάποιαν άλλη εποχή

και νοσταλγώ

ένα χορό με τη βροχή.

Ρολόι δεν έχω μαζί μου,

κρατώ το μπαλκόνι ανοιχτό,

νιώθω πως χάδι κι αδερφός

είναι πάλι συντροφιά μου ο καιρός.

Ερμηνεία: Κορίνα Λεγάκη

Μουσική: Αρμός

Στίχοι: Κώστας Μπουρναζάκης