Φ Θ Ι Ν Ο Π Ω Ρ Ο
Πάει καιρός πού 'χα να 'ρθώ
μέχρι τον κήπο μας,
μα όλα είν' εδώ,
όπως τ' αφήσαμε πριν χρόνια.
Το μονοπάτι στου Χασιώτη
ολοκάθαρο,
κόκκινος θόλος αποπάνω του
οι κρανιές.
Όλος ο φράχτης,
υφαντό με κληματσίδες,
στον πάνω τοίχο
κοκκινίζουν τα βατόμουρα,
οι βυσσινιές πληθύναν,
γέμισαν τον τόπο,
το καλυβάκι
στολισμένο με κισσούς...
Δίπλα στη ρίζα
της παλιάς αφροξυλιάς
χαλί πανέμορφο
από τα κυκλαμινάκια.
Έχει καρύδια ακόμη επάνω
η καρυδιά Σ ο υ
κι έχει ψηλώσει
η μικρή μαγιομηλιά.
Σ ο ύ 'χω μαζέψει
κράνα, φρέσκα καρυδάκια
κι άγρια φουντούκια από το δάσος,
κοίτα, θές;
Π΄ά ν τ α είσ' εδώ κι ας λείπεις
-πάνε τόσα χρόνια-,
πλανιέται η εικόνα Σ ο υ παντού,
σ' ότι κι αν άγγιξες...
Γιώργος Αχαρνεύς
ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ 1006
(*) Από τον κύκλο "ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ"
2 σχόλια:
Mαριάννα, ο γράφων ε υ χ α ρ ι σ τ ε ί ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ για την τ ι μ ή ,,!!!!
Η τιμή όλη δική μας, αγαπητέ Γιώργο. Και η χαρά επίσης να απολαμβάνουμε την ποιητική ευαισθησία σας, δοσμένη μαγικά μέσα από τις λέξεις σας. Τα φθινόπωρα των ποιητών με συγκινούσαν πάντα γιατί έλεγαν με τρόπο υπέροχο, αυτό που κι εγώ ένιωθα και δεν ήξερα να πω...
Να είσαι πάντα καλά! Έχεις την αγάπη μου!
Δημοσίευση σχολίου