Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Γιώργος Κεντρωτής, Frantisek Halas:Φθινόπωρο είταν το στόμα της Το στήθος της επίσης φθινόπωρο Όπως φθινόπωρο και τα όνειρά της



FRANTIŠEK HALAS


ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΑΤΙΚΟ ΠΛΗΡΩΣ

Φθινόπωρο είταν το ρούχο της
Φθινόπωρο και τα μαλλιά της
Φθινόπωρο ομοίως τα μάτια της

Φθινόπωρο είταν το στόμα της
Το στήθος της επίσης φθινόπωρο
Όπως φθινόπωρο και τα όνειρά της

Το κορμί της πάλι φθινόπωρο
Η μαχαιριά της – αυτή κι αν είταν φθινόπωρο
Φθινόπωρο σαν το χαμόγελό της

Αλλά κι ο πόθος της φθινόπωρο δεν είταν άραγε
Ή μήπως δεν φθινοπώριαζε η τρυφεράδα της
Όπως ακριβώς φθινοπώραινε και το σκιάξιμό της

Φθινοπωριάτικη είταν ολόκληρη
Σαν υμνωδία από ψυχοσάββατο μέσα βγαλμένη


Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής

Ένα από τα πολύ αγαπημένα μου ποιήματα σε εξαιρετική μετάφραση του Γιώργου Κεντρωτή!

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009

...ο χωρίς τέλος έρωτας. Η δεύτερη είναι να βλέπω το φθινόπωρο. Δεν μπορώ να υπάρχω χωρίς να βλέπω τα φύλλα να πετούν και να επιστρέφουν στη γη.


Φωτό: Μαριάννα, Λουγκάνο, ο κήπος
ΖΗΤΩ ΣΙΩΠΗ

Τώρα να με αφήσουν ήσυχο.
Τώρα να συνηθίσουν χωρίς εμένα.

Θα κλείσω τα μάτια

Και θέλω μόνο πέντε πράγματα,
πέντε ρίζες αγαπημένες.

Η μία είναι ο χωρίς τέλος έρωτας.

Η δεύτερη είναι να βλέπω το φθινόπωρο.
Δεν μπορώ να υπάρχω χωρίς να βλέπω τα φύλλα
να πετούν και να επιστρέφουν στην γη.

Η τρίτη είναι ο βαρύς χειμώνας,
η βροχή που αγαπώ, το χάδι
της φωτιάς στο άγριο κρύο.

Στην τέταρτη θέση το καλοκαίρι
στρογγυλό σαν ένα καρπούζι.

Το πέμπτο πράγμα είναι τα μάτια σου,
Mατίλδη μου, πολυαγαπημένη,
δεν θέλω να κοιμηθώ χωρίς τα μάτια σου,
δεν θέλω να υπάρχω χωρίς να με κοιτάς:
εγώ αλλάζω την άνοιξη
για να συνεχίσεις να με κοιτάς.

Φίλοι, αυτά είναι όσα θέλω.
Είναι σχεδόν τίποτα και σχεδόν όλα.

Τώρα αν θέλετε να φύγετε.

Έχω ζήσει τόσο που μια μέρα
θα πρέπει υποχρεωτικά να με ξεχάσετε,
να με διαγράψετε από τον πίνακα:
η καρδιά μου υπήρξε χωρίς περιορισμούς.

Αλλά επειδή ζητώ σιωπή
δεν πιστεύουν πως πρόκειται να πεθάνω:
μου συμβαίνει πάντα το αντίθετο:
Τυχαίνει να ζω.

Τυχαίνει να υπάρχω και να παραμένω.

Δεν θα υπάρχω, λοιπόν, αλλά όμως μέσα
από μένα θα μεγαλώνουν στάχια,
που πρώτα οι σπόροι θα φυτρώνουν
στη γη για να δουν το φως,
αλλά η μάνα γη είναι σκοτεινή:
κι εγώ μέσα μου είμαι σκοτεινός:
είμαι σαν ένα πηγάδι στου οποίου τα νερά
η νύχτα αφήνει τ' αστέρια της
και συνεχίζει μόνη στην ύπαιθρο.

Είναι που έχω ζήσει τόσο
και θέλω να ζήσω άλλο τόσο.

Ποτέ δεν ένιωσα τόσο έντονα,
ποτέ δεν είχα τόσα φιλιά.

Τώρα, όπως πάντα, είναι νωρίς.
Πετάει το φως με τις μέλισσές του.

Αφήστε με μόνο με την ημέρα.
Ζητώ την άδεια να γεννηθώ.

Pablo Neruda
Μετ: Μαριάννα Τζανάκη




Pido Silencio - Pablo Neruda

Το ακούμε εδώ από τη φωνή του ποιητή...

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Κι έκλαιγαν τα δέντρα στις παραμονές των αγαθών έργων και των γιορταστικών γενναιοδωριών, των ευτυχισμένων τρικυμιών πού στροβιλίζονται στο γαλάζιο...

















Τον τελευταίο μήνα του φθινοπώρου

Τον τελευταίο μήνα του φθινοπώρου,
στην παρακμή
μιας πικρής πολύ ζωής,
γεμάτος θλίψη
μπήκα
στο άφυλλο και ανώνυμο δάσος.
Ήταν ως την άκρη πλυμένο
με λευκό σαν γάλα
γυαλί ομίχλης.
Πάνω στα σταχτιά κλαριά
κύλησαν δάκρυα καθαρά
πού μόνο τα δέντρα στάζουν παραμονές
χειμώνα πού αποχρωματίζονται τα πάντα.
Και τότε έγινε θαύμα:
στο ηλιοβασίλεμα
αντιφέγγισε από το σύννεφο το γαλανό χρώμα,
και φωτεινή αχτίνα, δραπέτευσε σαν μέσα στον Ιούνιο
απ' τις μελλοντικές ημέρες στο παρελθόν μου.
Κι έκλαιγαν τα δέντρα στις παραμονές
των αγαθών έργων και των γιορταστικών γενναιοδωριών,
των ευτυχισμένων τρικυμιών πού στροβιλίζονται στο γαλάζιο,
κι έσυραν τα πετούμενα τον κυκλικό τους χορό,
καθώς τα χέρια πάνω στα πλήκτρα
πήγαιναν από το χώμα ως τις ψηλότερες νότες.

Aρσένι Ταρκόφσκι, Χρόνος - 25 στάσεις στο ποιητικό του έργο.
μτφ: Μαξίμ Κισιλιέρ - Λίνος Ιωαννίδης
Εκδόσεις Ίνδικτος, 2008

Από Κατερίνα σ-Μ
Ευχαριστώ θερμά