Κοιτάζω τη βροχή και νιώθω πως στη ψυχή μου μέσα τρέχει εγώ δεν έχω άλλο πόθο απ' το να 'ρθεις τώρα που βρέχει....

Η βροχή - Οπισθοδρομική Κομπανία

Κοιτάζω τη βροχή και κλαίω
και τάζω στο Θεό για να 'ρθεις
μεγάλα λόγια εγώ δε λέω
αλλά φοβάμαι μη μου πάθεις.

Κοιτάζω τη βροχή, βροχή μου
ίδια τα μάτια σου καλή μου
κι όπως κυλά στα πεζοδρόμια
γυρνάει ο νους σε ονειροδρόμια.

Κοιτάζω τη βροχή και νιώθω
πως στη ψυχή μου μέσα τρέχει
εγώ δεν έχω άλλο πόθο
απ'το να 'ρθεις τώρα που βρέχει.


Κοιτάζω τη βροχή, βροχή μου
ίδια τα μάτια σου καλή μου
κι όπως κυλά στα πεζοδρόμια
γυρνάει ο νους σε ονειροδρόμια.

Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης
Μουσική: Θοδωρής Παπαδόπουλος

Τα καμένα χαϊκού: Φθινοπωρινή βροχή, ρέκβιεμ στα δάση, μαύρη Αττική.

Egon Schiele (1890-1918)
Autumn Sun, 1914
Oil on canvas, 100 x 120.5 cm
Private Collection, Courtesy Eykyn Maclean, LLC

Βρέχεις Θεέ μου,
στα καμένα βουνά μας,
η φύση θρηνεί.

***

Πέφτεις βροχή μου,
πλύνε τις στάχτες και τη
μαύρη μας ψυχή.

***

Βουνά καμένα
Πεντέλη και Πάρνηθα
τόπος κρανίου.

***

Φωτιές στα δάση
κόλαση οι φλόγες και
στάχτη η ψυχή.

***

Γύρω καμένα
στη μέση μια βίλα με
θέα στις στάχτες.

***

Τα αυθαίρετα
σπίτια σαν μανιτάρια
φυτρώνουν παντού.

***

Φθινοπωρινή
βροχή, ρέκβιεμ στα δάση
μαύρη Αττική.


Φωτό: Renato Srepel

Χρυσό το δάσος άφησε άφωνο και το φθινόπωρο...

Ilya Ostroukov, Golden Autumn

Βροχή στο χώμα,
σπουργίτης στο τζάμι σου,
σ' αναζητάω.

***

Ξαφνική βροχή
τα φύλλα ξεράθηκαν
υγρά τα μάτια.

***

Φτωχός σπουργίτης
στο παράθυρο, ζητώ
την αγάπη σου.

***

Χρυσό το δάσος
άφησε άφωνο και
το φθινόπωρο